φιλινγκ

ξερνάω με την παθητικότητα
πνίγομαι μες το ψέμα
αδιαφορώ για τις δικαιολογίες

φεύγω πάλι άδειασα

(η στίξη δικό σας θέμα)

ΚΕΜ

A witch riding a black dog from the 1926 bookLa Vie Execrable de Guillemette Babinby M.Carron.

Πριν από μερικές μέρες, περπατούσα στη βασιλέως ηρακλείου με το διάσημο απανταχού της μπλογκόσφαιρας σκύλο Μerlot.

Με μεγάλη περηφάνεια, τολμώ να πω οτι οι έξι μήνες που αφιέρωσα στην εκπαίδευση του ζώου έπιασαν τόπο. Έτσι, μετά από τέσσερα χρόνια, το σκυλί περπατάει κοντά μου χωρίς λουρί, , περιμένει να περάσουμε μαζί τα φανάρια, δεν ενοχλεί τους διερχόμενους πεζούς και -εννοείται- δε χέζει όπου να ΄ναι. Εκτός από την εξαίρετη ανατροφή του, ο σκύλος τυγχάνει πανέμορφος (χιχιχι) και αξιαγάπητος (όπως άλλωστε τα περισσότερα κοκεροειδή), με συνέπεια να μη σπανίζουν τα σχόλεια θαυμασμού, τα πανταχόθεν "μουτς-μουτς" και διάφορες χαζοβιόλικες κραυγούλες που αποδίδονται σε ένα τρίτο φύλο, μετάλλαξη του γυναικείου, όπως το γνωρίζουμε.

Φανταστείτε λοιπόν, την έκπληξή μου όταν, περνόντας πλάι από ένα αγοράκι που το κράταγαν δυο κιούπια δυτικής προέλευσης, το είδα να βρίζει, να κλωτσάει στον αέρα, να σχηματίζει "ούστ" με τα χείλη του, να συνοφρυώνεται. Από πού είχε έρθει τόση κακία; από που έβγαινε όλη αυτή η βιαιότητα μέσα από το γαλανομάτικο αγγελόμορφο πεντάχρονο σκατό; και ποια η δική μου θέση; μήπως η κλασσική ελληνική ανοχή απέναντι στην όποια μαλακία κάνουν οι κανακάρηδες και οι κανακάρισσες, στο όνομα του οτι είναι ακόμη παιδιά;

το μυαλό μου έφερε εικόνες μεγάλων ανθρώπων να μένονται εις βάρος της όποιας μειοψηφίας με ανάλογο τρόπο: οι κακοί μαύροι, αλβανοί, χοντροί, γέροι, καπνιστές, κοκ. Μπουμπούνισε το μέσα μου και μη βρίσκοντας για ποιο λόγο θα έπρεπε να προφυλάξω το ρατσιστικό αυτό φυντάνι, του έριξα ένα από τα notorious βλέμματά μου, μέχρι που η μούρη του άλλαξε κι από κακιά έγινε χεσμένη. Κλασσικός Έλλην Μάγκας: εκεί που τον παίρνει μόνο.

Φυσικά και τα κιούπια εκατέρωθεν του Ντέμιαν εξεγέρθησαν για το ποιον του ανθρώπου που επιτείθεται έτσι σε ένα παιδάκι, ενώ εγώ απομακρυνόμουν με την πεποίθηση οτι ο μικρός κατάλαβε πολυ καλά και πολύ περισσότερα απ' οτι η Σκύλλα και η Χάρυβδη θα αντιληφθούν σε ολόκληρες τις γαρυφαλλοραντισμένες ζωές τους.